De "no wahala" mentaliteit

Exact een week geleden zat ik achter dezelfde computer als vandaag. Toen onwetend en vol verwachtingen... Dit maal vol verlangen om terug te kunnen naar Nederland.
Niet omdat het hier niet uit te houden is, of omdat het eten niet goed is, maar puur vanwege de mentaliteit hier van de mensen waarmee we moeten werken.

Al een volle week zijn we bezig om zaken geregeld te krijgen... de computer die nog steeds zonder geluid is, extra jerrycans om de brandstof in aan te voeren, we proberen al een week om de assistenten ook in bluspak te krijgen, zodat zij voor ons de branden kunnen ontsteken... Alles tevergeefs...

Telkens als je iets vraagt dan krijg je als antwoord "no wahala" wat "geen probleem" betekend. Maar als puntje bij paaltje komt is er telkens wel weer een reden die ze aanwenden om je te vertellen dat het niet gebeurt is.

Door deze mentaliteit leer je wel steeds meer onze westerse waarden en normen te waarderen en moet ik toegeven dat we bij ons toch behoorlijk kunnen mopperen op elkaar als iets niet binnen de vastgestelde termijn gebeurd.

Vandaag hebben we onze enige vrije weekend dag. De zon schijnt gelukkig dus Mark krijgt toch nog zijn zin; een beetje een kleurtje opdoen aan het zwembad. De hele week is het hier al bewolkt en 's avonds heeft het zelfs een paar dagen geregend. Gelukkig is het op de dag nog steeds droog, zodat we gewoon op de oefenplaats kunnen trainen.

's Avonds is er heel weinig te doen op de RA en op JV-camp. We gaan steeds eten bij Berger's of het Rec-Centre. Daar is het eten een stuk gevarieerder dan in het guesthouse. Berger's is een Duits restaurant, met een, voor Nigeriaanse begrippen, voortreffelijke keuken. De Bratkartoffeln zijn er heerlijk. Met stukjes spek en uitjes.

Mark zegt dat het hier in vergelijking met voorgaande jaren bijna uitgestorven is. Vroeger woonden hier hele gezinnen van expatts, nu is het hier een dooie boel en kom je alleen tijdens het eten wat andere buitenlanders tegen. Na het eten drinken we nog een afzakkertje aan de bar en tegen 10 uur liggen we alweer uitgeput op bed. Gek eigenlijk want wie mijn leefpatroon enigzins kent, weet dat ik thuis eigenlijk zelden voor middernacht op bed lig. Ik denk dat het de warmte, en de inspanning is om alles geregeld te krijgen waardoor dit komt.

Leuk trouwens dat jullie allemaal van die leuke berichtjes achterlaten voor mij en Marc. We vinden het heel erg leuk om ze te lezen. Toch een beetje contact met het thuisfront :)

Lieve Daphne, jeetje ik mis je prinsesje van me. :( Heel lief van je dat je al die berichtjes plaatst. Ik heb eindelijk een paar fotootjes geschoten van de beestenboel hier op het kamp. Gelukkig zijn er geen enge beesten hier en wat ongedierte betreft valt het reuze mee.
Malariamuggen vallen mij tot nog toe niet lastig, maar we smeren dan ook goed met Deet muggenmelk ;)

Jeetje en dan te lezen dat Dick en Gert-Jan 's nachts moeten werken in het koude Noorwegen. Dat is ook geen pretje denk ik zomaar. Ik hoop dat jullie ook een goede tijd meemaken daar. Wat moeten jullie precies doen?

Goed, ik ga dit berichtje nu maar beeindigen en een paar foto's uploaden.
Iedereen de hartelijke groeten vanuit een zonnig Nigeria!!!