Eindelijk weer thuis.

Zondagochtend 7 uur. De deurbel gaat. Auw... ik wil mijn bed eigenlijk helemaal niet uit maar ik zal wel moeten... tenminste, als ik mijn bagage mee naar huis wil nemen.
De chauffeur die ons met onze bagage naar de steiger moet brengen zodat wij onze bagage kunnen laten inchecken voor transport naar Port Harcourt belt ongeduldig nog een keer aan.

Het valt niet mee om mijn ogen open te krijgen. Zaterdagavond hebben we een "afscheidsfeestje" gekregen van onze opdrachtgever. Na dat diner waren wij nog door Nederlandse expatts uitgenodigd om bij de "Fougerolle-bar" nog even wat te komen drinken... Heel gezellig en zeer gastvrij, maar zoals gezegd valt het niet mee als je om half drie je bed in rolt om dan alert te reageren op een deurbel zo rond de klok van zeven...
Maar je kent mijn motto: "bij nacht een vent, bij dag niet storen" maar helaas ging dat vandaag niet op.

Een half uurtje later stonden onze koffers op de bagagetrolly die vervolgens aan boord van de flashboat geladen zou worden, dus als wij om drie uur in Port Harcourt aankomen, dan zullen onze koffers al op de Helipad aanwezig zijn.

Teruggekomen zijn we direct weer lekker het bed in gedoken om nog wat beter uit te rusten en zo rond 11 uur voelden wij ons alweer helemaal het ventje.

We hadden om half 12 met Jeswant, de HSEQ manager, voor lunch afgesproken. Tja, je moet de kans om zo'n verrukkelijke Nigeriaanse lunch voor het laatst te proeven natuurlijk niet mislopen. ;)
Jeswant is nogal een pestkop, en voortdurend probeerde hij ons wijs te maken dat het zomaar zou kunnen dat wij vandaag nog helemaal niet zouden vertrekken. (ja doei... wij gaan en een goeie vent die ons tegenhoud!!!)
Tijdens de lunch vertelde hij ook van een incident dat die ochtend had afgespeeld op het politiebureau van Bonny village... Er was een aanval uitgevoerd door rebellen en daarbij waren vijf agenten omgekomen en drie waren er gewond overgebracht naar het RA hospital. Bij ons op het kamp dus.
(zie http://www.abc.net.au/news/stories/2008/04/27/2228510.htm voor het nieuwsbericht)

Na de lunch hebben we nog een wandeling gemaakt over de RA om de tijd te doden. Toen wij om kwart voor twee op de Helipad aankwamen voor onze helicoptervlucht naar Port Harcourt, werd ons verteld dat wij vandaag niet konden vliegen. De helicopter was nodig voor een Medevac... één van die agenten moest vervoerd worden naar Port Harcourt om daar in het ziekenhuis verder behandeld te worden.
Na een hoop geregel en gezeur stemde de piloot er uiteindelijk toch mee in om ons ook mee te nemen. Er was tenslotte voldoende plek om naast de gewonde en zijn medic, nog 3 personen mee te nemen.

Na zo'n 20 minuten laag over de groene Nigerdelta te hebben gevlogen kwamen we ineens weer in de bewoonde wereld terecht en langzaam naderden we het vliegveld van Port Harcourt.
Na de landing werden we verwelkomd door Nelson, onze "meet and greet" die ons verder zou begeleiden en beveiligen.

Ik vroeg hem waar hij onze koffers had gelaten die wij 's ochtends met de boot hadden verstuurd. "No luggage from boat" was zijn antwoord...
't Zal toch niet waar zijn... koffers pleitte... Na hem duidelijk te hebben gemaakt dat er per boot koffers naar de heliport zijn verzonden pakte hij zijn telefoon en begon hij te bellen.

Na een goed half uur kwam hij bij ons terug... de koffers zijn waarschijnlijk nog in de haven... hij stuurt meteen een auto om ze te gaan halen.

Het was warm en benauwd in de vertrekhal... een 20 tal ventilatoren aan het plafond brachten weinig verkoeling... Als je zo om je heen kijkt en de aankleding van dit vliegveld ziet, waan je je in een film uit de jaren 50... 0p de mobiele telefoons en een enkele laptop na tenminste.

Na ongeveer drie kwartier komt Nelson breed lachend op ons aflopen... "je kunt maar beter goed nieuws hebben, vriend" dacht ik nog... en gelukkig had hij dat. De chauffeur had koffers bij zich en we moesten verifiëren of dat onze koffers waren. Ze waren het!!! pfew... weer een hindernis genomen.

Onze boardingtickets hadden we al gekregen en toen onze koffers er eenmaal waren kregen we direct voorrang met het inchecken van onze bagage. We werden meegenomen naar het begin van de rij, alles werd gewogen en we mochten direct doorlopen naar de "gate"... een zelfde ruimte als waar we eerst zaten, maar in plaats van houten banken stonden hier lederen stoelen...

Uiteindelijk mochten we om 5 uur instappen in een Dash 8. Een tweemotorig propellor vliegtuig dat ons naar Lagos zou brengen.
Het was een rustige vlucht en anderhalf uur en een vruchtensap met broodje verder landden we uiteindelijk op Lagos.

We werden aangesproken door een jongen met een grijs jasje die zich voorstelde als Peter. Hij was onze "meet and greet" voor dit vliegveld.
Razendsnel werden wij en onze bagage naar een busje gebracht en met een politiewagen als escorte werden we meteen naar de andere terminal gebracht.

Eigenlijk zouden we voor een paar uur moeten wachten in een dagkamer in het Sheraton hotel, maar dat wilden wij niet.
Op Lagos is een businessclass lounge van Air France, daar kunnen we ook wachten en douchen en omkleden. Waarom zouden we nog meer onzekerheden in onze reis aanbrengen als dat niet nodig is...

Nadat we onze "meet and greet" met een financiële bijdrage onze plannen nogmaals uitlegden, werd het hem helemaal duidelijk... oké, dan breng ik jullie direct naar de incheckbalie.
Echt, er openen zich ineens deuren als je de weg weet... Voor we er erg in hadden waren we de lange rij wachtende mensen al voorbij en stonden wij onze koffers te laten controleren door de bewaking en politie... allerlei handen verdwijnen in je koffer en natuurlijk hebben ze altijd wel iets nodig...
Gelukkig lagen er nog een paar key-cords en balpennen, dus ze waren snel tevreden.

Met onze boardingpassen in onze hand zaten we dan eindelijk in de lounge.
Nadat ik even snel gedouched en omgekleed had werd onze vlucht vrij snel al omgeroepen. Tenminste, voor Nigeriaanse standaard...
Uiteindelijk zaten we om 21.40 uur in ons vliegtuig... en na een vertraging van uiteindelijk 20 minuten zette het toestel zich eindelijk in beweging...
Toen we uiteindelijk los waren van de landingsbaan was het een feit...
"We gaan ECHT terug naar huis".

Na een aangename vlucht van ruim 6 uur landden we op Schiphol. Onze missie zit erop... we hebben het overleefd. Een hele ervaring rijker en talloze illusies armer. Ik kan er in ieder geval op terugkijken als een zeer leerzaam avontuur. Met zeker vele risico's en ongemakken, maar ook met hele leuke aspecten.

Ook wil ik iedereen bedanken voor de getoonde interesse. Ik vond het leuk dat jullie al die reacties hebben geplaatst en ik hoop ook dat jullie het leuk hebben gevonden om mijn avonturen te volgen.
Nu ga ik lekker genieten van een welverdiend weekje vakantie met mijn gezinnetje.

Groetjes allemaal!!!