Lang gewacht en stil gezwegen...

...nooit gedacht en toch gekregen.

Gisteren is dan toch uiteindelijk een business-visum afgegeven zodat onze reis naar Nigeria dan toch eindelijk kan beginnen.

De koffer stond natuurlijk al 2 weken grotendeels gepakt, maar de lucht die deze koffer voortbracht was werkelijk niet te harden.
Dat is te danken aan onze hotelkamer in Bankok, een paar jaar geleden... die kamer die stonk zo verschrikkelijk en die lucht was helemaal in het kunststof van de koffer getrokken.
Zelfs twee jaar later worden we nog herinnerd aan 4 nachten in die stinkkamer :(

Zoals je dus begrijpt had ik het helemaal met dat ding gehad en ben vandaag dus maar op zoek gegaan naar een goede nieuwe vervanger voor die koffer.
Uiteindelijk de winkel uitgelopen met het nieuwste model met polycarbonaat schaal. Superlicht dus, slechts 4,3 kilo Dat scheelt weer op het gewicht.

Thuisgekomen de stinkkoffer overgepakt naar de nieuwe. Daarna de ontbrekende spullen bij elkaar gezocht en ingepakt, dus ik ben nu echt helemaal klaar om te vertrekken.

Vandaag ook nog maar even naar school geweest. Daphne zou vrijdag een boekenbeurt hebben, maar ik voorzie dat dit in een zware onvoldoende zal resulteren als ze die op de dag dat ik vertrek zou moeten doen. Ze is er nu af en toe al niet met haar hoofd bij. Als ze dan juist op die datum haar boekenbeurt heeft, wordt dat natuurlijk helemaal niets.

Op school heb ik de leerkracht verteld wat ik ging doen en heb hem gevraagd een beetje rekening te houden met het feit dat ze mij dus drie weken niet zal zien.
Ook de locatieleidster mengde zich in het gesprek en zij opperde dat het beter voor haar verwerking zou zijn als Daphne meegaat naar Schiphol om mij uit te zwaaien. Dat was toch een welkome verrassing waarvoor mijn hartelijke dank aan de school :)

's Avonds werd ik door Silvia nog verrast op een gezellig "afscheidsetentje" Onder het mom van -Niet mokken, lekker wokken- zijn we naar de wok-chinees gegaan en hebben daar heerlijk zitten schranzen.

Met het motto: "pakken wat je pakken kan" heb ik me heerlijk vol gegeten, want het is maar afwachten of ik de komende drie weken wel iets van mijn gading vindt. :p

Terwijl ik dit bericht zit te typen realiseer ik mij dat ik de eerste Malerone-tablet moet innemen. Even een glas melk erbij en dan die pil.
Zo... laat nu die mosquitos maar komen.

Goed, het is ruim bedtijd nu. De wekker is gezet om half acht. Ik heb met Mark om tien uur afgesproken op Schiphol, en het is toch dik een uur rijden.

Iets over een 's middags gaan we de lucht in... mijn eerstvolgende bericht zal dus vanuit Nigeria zijn... *als dat lukt*

Iedereen gegroet en tot over drie weken!